Όποια μανδάμ ερωτεύτηκε και δεν παραδόθηκε άνευ όρων να σηκώσει το χέρι ...και να πει και σε εμάς τις υποταγμένες σκλάβες τη συνταγή, γιατί αμαρτία αξιοπρεπείς Κυρίες να σερνόμαστε σαν τα σαχλοκούδουνα στα πατώματα ...
[Mon Dieu quelle décadence !!!]
Με την ευκαιρία αναδημοσιεύω ένα παλιό μου κείμενο ως ερμηνευτικό σχόλιο στη χθεσινή μου ανάρτηση...
[Οι έξυπνες γυναίκες διαχειρίζονται την υποταγή τους στους ευφυείς και δυναμικούς άνδρες...]
Η παραπομπή στη λέξη ΄΄υποταγή΄΄...
<< Έρωτας είναι ένα συλλήβδην ακραίο συναίσθημα που κατισχύει κάθε αντίστασης της ψυχής, του νου και του σώματος και αποτελεί το θρίαμβο των αισθήσεων. Βιώνεται με ένα κράμα συναισθημάτων ενίοτε αντιφατικών... φιλίας, έχθρας, αυτοθυσίας, ανταγωνισμού, απάθειας, πρόκλησης, ζήλειας, αδιαφορίας... Είναι αποτέλεσμα δράσης και αντίδρασης... διεκδίκησης, επίθεσης, άλωσης και λεηλασίας... Εξελίσσεται σε κατάσταση έμμονης ιδέας, φαντασίωσης, πρέζας, σκληρού ναρκωτικού...
Γι΄αυτό βιώνεται μόνο από αυτούς που είναι επιρρεπείς στους πειρασμούς... που ενδίδουν στα καυτερά και τα πικάντικα της ζωής ... (με τα σάλια να τρέχουν στα σαγόνια λέμε!)... και όχι από αυτούς που αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν ανάλατο νερόπλυμα... Γιατί τι να την κάνεις τη σούπα αγαπητέ μου άμα δεν είναι βελουτέ...? Να πλύνεις το βρ@κ... σου ? Ααα ! είπα σούπα και θυμήθηκα... αυτόν το «έχω έναν κόμπο στο στομάχι»...το «δε μας πιάνει και ένας έρωτας να χάσουμε και κανένα κιλό»...αν και αυτό το τελευταίο σας το μεταφέρω, με επιφύλαξη, γιατί εγώ προσωπικά, ακόμη και ούσα ερωτευμένη... τα πιασιματάκια μου ουδέποτε τα απαρνήθηκα...!
Και βεβαίως ο έρωτας είναι πάντα ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες... Συναίσθημα αμιγώς μελαγχολικό και διάχυτο ερωτηματικά... χωρίς εχέγγυα ότι θα είναι ισάξια ανταποδοτικό... σαν το χαρτί του τζογαδόρου που «γράφει» αλλά μπορεί να «γυρίσει» πριν ρεφάρει... έως και ανεκπλήρωτο... και τότε ψυχοφθόρο... αφού ροκανίζει ανελέητα το χρόνο μας και τα ψυχικά μας αποθέματα χωρίς ανταπόκριση... (ανάθεμά σε... που δε με λυπάσαι...!) τότε δηλαδή που ... συγχαρητήρια αλλά τζάμπα τον ήπιαμε το Βόσπορο...!
Αυτό είναι ο έρωτας κατά την ταπεινή μου άποψη και μόνο έτσι του αξίζει να τον ζούμε... γιατί όπως αναφέρει ο ANDRE BRETON στη «Νadja» «Μόνο ο έρωτας έτσι όπως τον εννοώ - και μάλιστα ο μυστηριώδης, ο απίθανος,ο μοναδικός, ο συγκλονιστικός και αναμφισβήτητος έρωτας - τέλος πάντων έτσι που να στέκεται με κάθε δοκιμασία, θα μπορούσε εδώ να επιτρέψει να συντελεσθεί το θαύμα...» Γιατί αυτός το «άλας της ζωής» που λέει και ένας φίλος...>> web
[Mon Dieu quelle décadence !!!]
Με την ευκαιρία αναδημοσιεύω ένα παλιό μου κείμενο ως ερμηνευτικό σχόλιο στη χθεσινή μου ανάρτηση...
[Οι έξυπνες γυναίκες διαχειρίζονται την υποταγή τους στους ευφυείς και δυναμικούς άνδρες...]
Η παραπομπή στη λέξη ΄΄υποταγή΄΄...
<< Έρωτας είναι ένα συλλήβδην ακραίο συναίσθημα που κατισχύει κάθε αντίστασης της ψυχής, του νου και του σώματος και αποτελεί το θρίαμβο των αισθήσεων. Βιώνεται με ένα κράμα συναισθημάτων ενίοτε αντιφατικών... φιλίας, έχθρας, αυτοθυσίας, ανταγωνισμού, απάθειας, πρόκλησης, ζήλειας, αδιαφορίας... Είναι αποτέλεσμα δράσης και αντίδρασης... διεκδίκησης, επίθεσης, άλωσης και λεηλασίας... Εξελίσσεται σε κατάσταση έμμονης ιδέας, φαντασίωσης, πρέζας, σκληρού ναρκωτικού...
Γι΄αυτό βιώνεται μόνο από αυτούς που είναι επιρρεπείς στους πειρασμούς... που ενδίδουν στα καυτερά και τα πικάντικα της ζωής ... (με τα σάλια να τρέχουν στα σαγόνια λέμε!)... και όχι από αυτούς που αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν ανάλατο νερόπλυμα... Γιατί τι να την κάνεις τη σούπα αγαπητέ μου άμα δεν είναι βελουτέ...? Να πλύνεις το βρ@κ... σου ? Ααα ! είπα σούπα και θυμήθηκα... αυτόν το «έχω έναν κόμπο στο στομάχι»...το «δε μας πιάνει και ένας έρωτας να χάσουμε και κανένα κιλό»...αν και αυτό το τελευταίο σας το μεταφέρω, με επιφύλαξη, γιατί εγώ προσωπικά, ακόμη και ούσα ερωτευμένη... τα πιασιματάκια μου ουδέποτε τα απαρνήθηκα...!
Και βεβαίως ο έρωτας είναι πάντα ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες... Συναίσθημα αμιγώς μελαγχολικό και διάχυτο ερωτηματικά... χωρίς εχέγγυα ότι θα είναι ισάξια ανταποδοτικό... σαν το χαρτί του τζογαδόρου που «γράφει» αλλά μπορεί να «γυρίσει» πριν ρεφάρει... έως και ανεκπλήρωτο... και τότε ψυχοφθόρο... αφού ροκανίζει ανελέητα το χρόνο μας και τα ψυχικά μας αποθέματα χωρίς ανταπόκριση... (ανάθεμά σε... που δε με λυπάσαι...!) τότε δηλαδή που ... συγχαρητήρια αλλά τζάμπα τον ήπιαμε το Βόσπορο...!
Αυτό είναι ο έρωτας κατά την ταπεινή μου άποψη και μόνο έτσι του αξίζει να τον ζούμε... γιατί όπως αναφέρει ο ANDRE BRETON στη «Νadja» «Μόνο ο έρωτας έτσι όπως τον εννοώ - και μάλιστα ο μυστηριώδης, ο απίθανος,ο μοναδικός, ο συγκλονιστικός και αναμφισβήτητος έρωτας - τέλος πάντων έτσι που να στέκεται με κάθε δοκιμασία, θα μπορούσε εδώ να επιτρέψει να συντελεσθεί το θαύμα...» Γιατί αυτός το «άλας της ζωής» που λέει και ένας φίλος...>> web
έως και ανεκπλήρωτο... και τότε ψυχοφθόρο... αφού ροκανίζει ανελέητα το χρόνο μας και τα ψυχικά μας αποθέματα χωρίς ανταπόκριση... Ναι , ο χρονος ροκανισθηκε ανελεητα , με καθυστερημενη ανταποκριση. Τον Βοσπορο δεν τον ηπια.
ΑπάντησηΔιαγραφή