Μια υποτακτική μπορεί να ζηλεύει, μια υποτακτική είναι πρώτα γυναίκα και όσο περισσότερο συνδέεται με τον ιδιοκτήτη της, τόσο πιο αισθητή θα είναι η σχέση. Η ζήλια λοιπόν μπορεί να είναι μια αντανάκλαση αυτού του αισθήματος της ′′ δύναμης ", είναι δική του και ό, τι μοιράζεται θα έπρεπε να είναι εξισου.
Όταν ζηλεύουν, είναι καταστροφικό για εκείνες που υποφέρουν, και σε αυτή την περίπτωση η υποτακτική που δεν έχει δύναμη λήψης αποφάσεων, δέχεται τον Κύριο της όπως είναι
.
.
Η ζήλια έρχεται σαν το φίδι, που σέρνεται με τη γεύση της παράδοσης του ′′ άλλου ", σαν να ήταν δηλητηριώδες. Πώς να τα ελέγξουμε αν ήταν η επιλογή αυτών που μας ντύνουν?!! Πώς να έχουμε πλήρη παράδοση αν έχουμε ′′το άλλο ′′ που έρχεται να πάρει μέρος στον χώρο μας?!!
Μόνο με θάρρος, με αφοσίωση και με πλήρη παράδοση, μόνο με ελεύθερο μυαλό και εμπιστοσύνη... εμπιστοσύνη ότι η σχέση δεν αλλάζει και ότι ο τόπος που ανήκουμε είναι ακόμα εκεί...
και θα είναι πάντα δικός μας.
