Ποιος δεν ξέρει αυτή τη συζήτηση; Είναι ένα από τα σπουδαία κλασικά, σωστά; Δεν υπάρχει ούτε μια γωνιά του διαδικτύου όπου αργά ή γρήγορα να μην καταλήξει να συζητείται...Και, σίγουρα, χωρίς ποτέ να καταλήξετε σε κανένα επαρκές συμπέρασμα, εκτός αν καταλήξετε να καταφύγετε στην πίστη.Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που προσφέρεται περισσότερο για την εφαρμογή της λογικής του μαγικού στοχασμού. Συχνά καταφεύγουμε σε εξηγήσεις που συνορεύουν με το μεσσιανικό και το δογματικό, στις οποίες κατά κανόνα η μορφή του δούλου συνήθως εκθειάζεται ως η κορυφή της κορυφής(Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η συζήτηση γύρω από τον ρόλο του/ης «υποτακτικού/ης ή σκλάβου/α» είναι πολύ, πολύ σπάνια καθιερωμένη… τουλάχιστον στα πιο γενικά και ετεροφυλόφιλα φόρουμ).Συχνά χρησιμοποιούνται διαφοροποιητικά επιχειρήματα όπως τα παρακάτω:
– «Η/ο σκλάβα/ος γεννιέται…»
– «Η/ο σκλάβα/ος δεν μπορεί να πει ΟΧΙ…»
– «Ο/η υποτακτικός/η δέχεται την υποταγή, ο/η σκλάβος/α δέχεται την υπακοή»
– «Υπάρχουν δύο τρόποι να νιώθεις…»
– «Υποτακτική/ος: άτομο που υποτάσσεται οικειοθελώς και σε μεταβλητό βαθμό σε κάποιον, αποποιούμενος/η μέρος των ελευθεριών του.
Σκλάβος/α: άτομο που ανήκει σε κάποιον οικειοθελώς, που παραιτείται από όλες τις ελευθερίες του.
– (…)
(Επιτρέψτε μου να μην σταθώ σε αυτό… σίγουρα έχετε διαβάσει πολλά περισσότερα)
Οι περισσότερες από αυτές τις εξηγήσεις τείνουν να είναι αντιφατικές, του τύπου που θα εκφραζόταν μαθηματικά ως εξής: «A+B = 0», δηλαδή στο τέλος δεν λένε τίποτα και είναι μόνο όμορφες λέξεις (για όσους θέλουν να κατανοήστε τους έτσι).Για παράδειγμα, η υποταγή και η υπακοή είναι συνδεδεμένοι όροι και πρέπει απαραίτητα να συμβαδίζουν. Και κάποιος που «ανήκει με τη θέλησή του... είναι ταυτόχρονα και κάποιος που υποτάσσεται με τη θέλησή του»... σωστά; Και τέτοια επιχειρήματα ένας/μια σκλάβος/α δεν μπορεί να πει ΟΧΙ... Λοιπόν, αν κάποιος δεν μπορεί να πει ΟΧΙ, σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για BDSM αλλά για άλλους όρους που σχετίζονται μάλλον με την έλλειψη συναίνεσης.Ως εκ τούτου, είναι αρκετά δύσκολο να κατανοήσουμε, αν υπάρχει μία, τη διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών, ειδικά αν προσθέσουμε το γεγονός ότι το πέρασμα του χρόνου καταλήγει να καταδεικνύει αργά ή γρήγορα την ασυδοσία αυτών των επιχειρημάτων:η/ο υποδειγματική/ος σούπερ σκλάβα/ος, φαίνεται ότι στο τέλος μπορούσε να πει «ΟΧΙ» όταν έμαθε ότι ο/η Κύριός/α της/ου σκόπευε να συμπεριλάβει άλλο άτομο στη σχέση (για παράδειγμα) ή ότι ο η/ο υποδειγματική/ος σούπερ σκλάβα/ος στόλιζε το κεφάλι του/ης Κυρίου/ας με χαριτωμένα αλλά απίστευτα κέρατα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένας Ιθαγενής αν τα ήθελε.Όλοι έχουμε πράγματα που είναι ανώτερα από εμάς....ακόμα και μικροπράγματα για τους άλλους...Είναι ανυπέρβλητα για εμάς.......τροφές ή υφές που δεν αντέχουμε μυρωδιές .... κ.λπ.και άλλα που μπορεί να φαίνονται και τα οποία ακόμα δεν τα γνωρίζουμε.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σκλάβοι με όρους BDSM; Απολύτως. Το πρόβλημα δεν είναι στο αντικείμενο, αλλά στον ορισμό που θέλετε να του δώσετε.Γιατί όλα τα προηγούμενα επιχειρήματα μπορεί να είναι πολύ έγκυρα αρκεί να οριοθετούνται τέλεια μέσα στη θέση τους: ατομική ή/και συλλογική φαντασίωση... Ως κάτι που χρησιμεύει για να τροφοδοτήσει τη λίμπιντο και τη σχέση μας, αλλά χωρίς ποτέ να μπορέσει να χρησιμεύσει ως κάτι ταξινομητικό ή διαφοροποιητικό.
παραδείγματα για να καταλάβετε:
Όσον αφορά την κατανόηση των πιθανών διαφορών μεταξύ των δύο ρόλων, πρέπει να γίνουν δύο πιθανές διακρίσεις, χωρίς η μία να είναι καλύτερη από την άλλη, ούτε περισσότερο ή λιγότερο πραγματική ή επαρκής. Θα εξαρτηθεί απλώς από τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας αντιμετωπίζει το BDSM.
Πρώτη διάκριση: Επιλογή ρόλου.
Αυτό είναι το πιο εύκολο να το καταλάβεις. Είναι απλά θέμα επιλογής του ρόλου που σε «ενεργοποιεί» περισσότερο.Ακριβώς όπως όταν εγγράφεστε σε ένα φόρουμ BDSM και εμφανίζεται μια ενότητα όπου λέει "Ρόλος" και μαζί της μια αναπτυσσόμενη λίστα με διάφορες επιλογές (μεταξύ αυτών: σκλάβος/α / υποτακτική/ος), ο καθένας επιλέγει αυτό που τον ενθουσιάζει περισσότερο, τι περισσότερο σαν τις φαντασιώσεις του. Δεν είναι λιγότερο BDSM, δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο... είναι απλώς αυτό που τον κάνει χαρούμενο και τον τρελαίνει.
Δεύτερη διάκριση: Από τη φύση της σχέσης.
Αυτό είναι ίσως κάπως πιο περίπλοκο στην κατανόηση, αλλά είναι αυτό που πλησιάζει περισσότερο (και εν τέλει, η «μετάφραση» στην κριτική σκέψη των εξηγήσεων που προέρχονται από το μαγικο στοχασμο ) σε αυτό που φαίνεται να σημαίνουν πολλές από τις διαφορές που αναφέρθηκαν.Σε αυτή την περίπτωση, η διαφορά μεταξύ «υποτακτικού/ης» και «σκλαβου/ας» χαρακτηρίζεται από τη σχέση με τον/ην Κυρίαρχο/ης τους ως προς την ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Ο Laurence Cornu είπε στο "Εμπιστοσύνη στις παιδαγωγικές σχέσεις" που:
«Η εμπιστοσύνη είναι μια υπόθεση για τη μελλοντική συμπεριφορά του άλλου. Είναι μια στάση που αφορά το μέλλον, στο βαθμό που αυτό το μέλλον εξαρτάται από τη δράση του άλλου. Είναι ένα είδος στοιχήματος που συνίσταται στο να μην ανησυχείς για τον μη έλεγχο του άλλου και του χρόνου».
Η Βικιπαίδεια λέει:
«Στην κοινωνιολογία και την κοινωνική ψυχολογία, η εμπιστοσύνη είναι η πεποίθηση ότι ένα άτομο ή μια ομάδα θα είναι ικανό και πρόθυμο να ενεργήσει κατάλληλα σε μια δεδομένη κατάσταση και σκέψεις. Η εμπιστοσύνη θα ενισχυθεί λίγο-πολύ ανάλογα με τις πράξεις».
«Η εμπιστοσύνη είναι η ασφάλεια ή η σταθερή ελπίδα που έχει κάποιος για ένα άλλο άτομο ή για κάτι».
Έτσι, για παράδειγμα, δεν είναι ότι η/ο «σκλάβα/ος» δεν μπορεί να πει ΟΧΙ: στην πραγματικότητα είναι ότι η0 δική της/ου εμπειρία στη σχέση με τον/ην Κύριό/α της/ου, της/ου έδειξε ότι δεν έχει, ούτε θα χρειαστεί να το πει, γιατί περιμένει και πιστεύει ότι ενεργεί πάντα με τον σωστό τρόπο.Ξέρεις σίγουρα ότι μπορείς να αφεθείς εντελώς στα χέρια τους. Φυσικά, μιλάμε για αυτή την πραγματική εμπιστοσύνη, που επιτυγχάνεται μέσω της κοινής εμπειρίας ζωής, όχι για αυτήν την a priori εμπιστοσύνη που μάλλον ορίζει έναν απερίσκεπτο άνθρωπο.
Για να αναπτυχθεί αυτή η εμπιστοσύνη, απαιτούνται δύο πράγματα: χρόνος και σχέση.Δεδομένου ότι κάθε άνθρωπος είναι ένα ανεξάρτητο σύμπαν από άποψη ψυχής και συναισθημάτων, είναι αδύνατο να υποδείξουμε πόσο καιρό και τι είδους σχέση απαιτείται για να πραγματοποιηθεί αυτή η εμπιστοσύνη. Μπορεί να συμβεί σε λίγο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και σε μια σταθερή ή περιστασιακή σχέση.Είναι απαραίτητο μόνο να δοθεί το μικρόβιο της εμπιστοσύνης. Με όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι:
«Έναςμια σκλάβος/α είναι η εξέλιξη ενός υποτακτικού μέσα σε μια σχέση».
Η πιθανή διαφορά μεταξύ σκλάβας/ου και υποτακτικής/ου δεν μπορεί να οριστεί ως προς το τι κάνει ή δεν κάνει, τι λέει ή δεν λέει.Δεν έχει καμία διαφορά στο status.Δεν είναι ένας ρόλος που μπορεί να "αυτοεφαρμοσθεί", επειδή είναι η φύση της σχέσης τους που τη σηματοδοτεί, άρα χρειάζεται η ύπαρξη ενός/μιας «Κύριου/ας» στον/ην οποίο/α θα εναποθέσει αυτή την εμπιστοσύνη: χωρίς αυτόν/ην, δεν μπορεί να είναι σκλάβος/α όπως και το αντίστροφο.Επίσης, δεν είναι δυνατό να είσαι σκλάβος/α παρά το γεγονός ότι είσαι μέρος μιας σχέσης, αν αυτή δεν καλλιεργεί και δεν θρέφει την εμπιστοσύνη.
Η/ο σκλάβα/ος δεν χρειάζεται να πει ΟΧΙ γιατί τόσο αυτή/ος όσο και ο/η κυρίαρχος/η της/ου βυθίζονται σε ένα τέλεια χορογραφημένο βαλς.
