To ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ / υποταγής

To ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ / υποταγής
- άγνωστου συγγραφέα -

Ειλικρινά, νομίζω ότι τα περισσότερα από αυτά που γράφονται γι' αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο ζωής είναι υπερανελυμένα, υπερβολικά και διαστρεβλωμένα κατά την προσωπική αντίληψη του συγγραφέα. Όλοι χρησιμοποιούν τις ίδιες «καραμέλες» και κλισέ και ένα σωρό από «κατά τη γνώμη μου» προς άρνηση της ευθύνης. Καθένας υποστηρίζει μια διαφορετική φιλοσοφία και προκύπτουν 50 διαφορετικές εκδόσεις της καθεμίας.

Συνεπώς, ο πρωτάρης δε βλέπει ποτέ το Δάσος, γιατί είναι πολύ απασχολημένος με το να κοιτάζει όλα τα διαφορετικά δέντρα. Τόσα πολλά για να διαλέξει! Old World, New World, Victorian, Gor, Oriental, Old guard, New Guard, Rear Guard, On Guard, Right Guard, κ.λ.π., κ.λ.π. Κατόπιν υπάρχουν οι διάφορες έννοιες του «πρωτοκόλλου» και, ειρήσθω εν παρόδω: «Είσαι Κυρίαρχος ή υποτακτικός ή switch;» «Σου αρέσει το S&M, B&D, D&S ή τι;» Κράτει! Μόλις έφτασες! Πώς στο διάολο να ξέρεις τι είσαι; Όσο περισσότερα ακούς και διαβάζεις τόσο πιο περίπλοκο γίνεται.

Είναι όπως όταν πηγαίνεις σε μια ξένη χώρα. Η γλώσσα σε μπερδεύει και δεν ξέρεις ποιον θα έπρεπε να ακούσεις. Πώς βγάζεις άκρη, λοιπόν;

Μπορείς να ξεκινήσεις απαλείφοντας τους όρους S&M και B&D από το λεξιλόγιο. Ο όρος S&M αφορά μόνο τον πόνο που αυτόματα θα ανακαλύψεις αν σε αφορά ή όχι καθώς ταξιδεύεις σε αυτήν την καινούρια ζωή. Το B&D θα φροντίσει μόνο του για τον εαυτό του ως η φυσική προέκταση του D/s στον χώρο του παιχνιδιού και της τιμωρίας. Αυτό σε αφήνει με έναν μόνο τομέα και μια ερώτηση να κάνεις στον εαυτό σου. Τι σε ανάβει; Το να έχεις τον έλεγχο κάποιου άλλου ή το να ελέγχεσαι από κάποιον άλλο; Αυτό απαντά στο αν είσαι κυρίαρχος ή υποτακτικός και σου δίνει ένα σημείο εκκίνησης. Ναι, άφησα απ’ έξω τους Switch, επειδή αν η απάντηση σου ήταν, «μου αρέσουν και τα δύο», τότε δεν πληρείς τις προϋποθέσεις για D/s. Είσαι εδώ μόνο για το Kinky Ερωτικό παιχνίδι. Αυτό είναι επίσης εντάξει, απλά μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου ότι είσαι στον D/s τρόπο ζωής, επειδή δεν είσαι. Ανήκεις στην κατηγορία BS (Bondage & Sex = Δέσιμο & Σεξ).

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξετε, όταν έρχεστε σ' αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο ζωής, είναι ότι δεν υπάρχει κανένα άσπρο κουνέλι, καμία μοχθηρή γάτα ή μεθυσμένη κάμπια. Δεν ήρθατε στη χώρα των θαυμάτων, μόλις φύγατε από εκεί. Είναι ο κόσμος των βανίλα που ζει στη φαντασία, κυνηγώντας το περίφημο καρότο κάποιας ουτοπικής Εδέμ (που ποτέ δεν υπήρξε κι ούτε πρόκειται), ενώ πασχίζει να προβάλλει μια ψεύτικη εικόνα ότι συμμορφώνεται σε αφύσικα πρότυπα, που κανείς κανονικός άνθρωπος δε θα μπορούσε ποτέ να φτάσει. Η βανίλια ζωή είναι απαιτητική, περίπλοκη και υπονομευτική. AYTO είναι ένας διεστραμμένος τρόπος ζωής!

To D/s δεν είναι διεστραμμένο, είναι απλό και ειλικρινές. Επιτρέπει μια φυσική κατάσταση ύπαρξης και αυτό το γεγονός από μόνο του το κάνει απλό. Αυτό, επίσης, το καθιστά ασύμβατο με τα διπλά πρότυπα και την judgementalism* της ζωής των βανίλα. Ο απλός ορισμός του τρόπου ζωής μας είναι, «Είναι εντάξει να ακολουθείς τις φυσικές κλίσεις σου με οποιονδήποτε τρόπο νιώθεις άνετα και δε θα καταδικαστείς για αυτό όσο τηρείς πιστά τις αρχές του Ασφαλές, Λογικό και Συναινετικό». Λοιπόν, γιατί στο καλό να ξοδεύουμε τόσες πολλές λέξεις και τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να τον επανακαθορίσουμε. Ούτε χάλασε κι ούτε χρειάζεται επισκευή.

Υπάρχει εδώ κάτι για όλους. Οι Κυρίαρχοι ποικίλουν από απαλή και αισθησιακή κυριαρχία μέχρι αυστηρούς και αυταρχικούς Κέρβερους πειθαρχίας, ενώ κάθε υποτακτικός έχει ένα επίπεδο υποταγής την οποία είναι διατεθειμένος να δώσει με το οποίο αισθάνεται άνετα. Παρακαλώ σημειώστε ότι είπα «δώσει», επειδή η υποταγή δεν μπορεί να παρθεί ή να εκβιαστεί, πρέπει να δοθεί ελεύθερα. Ο υποτακτικός υποτάσσεται, επειδή ο υποτακτικός το θέλει, όχι επειδή είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα που πρέπει να μάθουν οι πρωτάρηδες. Το πρώτο είναι να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες.

ΜΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Πόσοι από τους ανθρώπους που γνωρίζετε ζουν με την πεποίθηση ότι εμείς, οι «Ανώμαλοι», είμαστε κατά κάποιο τρόπο περισσότερο έντιμοι, ειλικρινείς, έμπιστοι και ανεκτικοί, και γενικά καλύτεροι από αυτούς, τους φρακαρισμένους, αγχωμένους, δυστυχισμένους, ανειλικρινείς και αδαείς βανίλα τύπους; Ότι οι σχέσεις μας είναι κατά κάποιο τρόπο καλύτερες; Ότι το D/s βασίζεται σε μεσαιωνικά μπουντρούμια και πράσινα άλογα; Χα! Αυτό δεν είναι φαντασία. Μόνο και μόνο επειδή κάποιοι προσχωρούν σε αυτόν τον τρόπο ζωής δεν τους (ή τον) κάνει αυτόματα έντιμους, ειλικρινείς ή έμπιστους. Έτσι κι αλλιώς, το πρόβλημα υπήρχε προτού έρθουν εδώ, δεν το άφησαν στην πόρτα μπαίνοντας, το κουβάλησαν μαζί τους. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, μόνο το περιβάλλον τους αλλάζει. Έξω είναι άσχημα αλλά εδώ μέσα είναι χειρότερα. Ο τρόπος ζωής μας είναι περισσότερο ανεκτικός και, για αυτόν τον λόγο, πιο επικίνδυνος. "Εδώ ΕΙΝΑΙ Κάνσας, Toto", και αυτό που κάνουμε εδώ είναι πραγματικό, όχι φαντασία. Περισσότερο, όχι λιγότερο, πρέπει να δοθεί προσοχή εδώ. Δεν υπάρχει κανένας μεσαιωνικός Ιππότης σε Απαστράπτουσα Πανοπλία ή Γοητευτικός Κυρίαρχος Πρίγκιπας ή υποτακτική Πριγκίπισσα Χιονάτη. Καμία Θεά Κυρίαρχη Βασίλισσα ή τέλειος αρσενικός λακές. Υπάρχει μόνο πραγματική ζωή και οσηδήποτε συζήτηση για μπουντρούμια δε θα το αλλάξει αυτό. Πρέπει να ασκήσετε καλή κρίση και να χρησιμοποιήσετε τον κοινό νου εδώ όπως και οπουδήποτε αλλού. Αν το κάνετε, και το προσεγγίσετε ως μια διδακτική και αναπτυσσόμενη εμπειρία, οι αμοιβές είναι μεγάλες. Αν δεν το κάνετε, ήρθατε στο λάθος μέρος.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ

Οι περισσότεροι από εσάς δε βρίσκεστε εδώ αρκετό καιρό ώστε να έχετε βιώσει την «κλειστή κοινωνία» που κάποτε ήμασταν. Αυτό ήταν την εποχή πριν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Τον καιρό εκείνο, η κοινότητα ήταν γαλήνια και βασικά έμπιστη. Κυρίως, γιατί ήταν πολύ δύσκολο να μας βρει κανείς. Οι «κοινότητες» που υπήρχαν τότε ήταν μικρές κλίκες, πολύ εμπιστευτικές, και πολύ προστατευτικές του τρόπου ζωής τους. Εκείνες τις μέρες, η ύπαρξη εγγυητή ουσιαστικά απαιτείτο για την αποδοχή και μια δοκιμαστική περίοδος υπό τον έλεγχο των μεντόρων ήταν ο γενικός κανόνας. Συνεπώς, υπήρχε ενιαίος προσανατολισμός και εκπαίδευση. Ένας Κώδικας Τιμής, βασισμένος στο καθήκον, την ειλικρίνεια και την πίστη ήταν κοινός για όλους. Ο έλεγχος υπήρχε, γιατί η ανέντιμη συμπεριφορά κατέληγε σε εκδίωξη, χωρίς να υπάρχει πουθενά να καταφύγει κανείς. Εκτός από τις περιστασιακές «πολιτικές» αντιδικίες ήταν μια εποχή ειρηνικής αναζήτησης, εφευρετικότητας και συντροφικότητας.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Και τότε μια μέρα, εμφανίστηκε στον ορίζοντα ένας υπέροχος μικρόΘεος φέροντας μικρά «παράθυρα» για τον καθένα που ήταν γεμάτα ανοιχτές «πύλες» στο οτιδήποτε στον κόσμο. Ξαφνικά ήμασταν εκτεθειμένοι και ευάλωτοι. Σαν τα chat rooms και οι ιστοσελίδες μας να ήταν ο νέος φάρος, αυτοί που βαριόταν, οι συγχυσμένοι, οι μοναχικοί, οι ψυχωτικοί, οι δυσλειτουργικοί, οι γνήσια ενδιαφερόμενοι, και οι απλώς περίεργοι εισέβαλαν στα σύνορά μας με συμπεριφορά άγριων ελεφάντων περπατώντας βαριά εδώ κι εκεί σε ένα πεδίο γεμάτο από νάρκες χαζεύοντας εκστασιασμένοι με όλα τα θαυμαστά νέα πράγματα που έβλεπαν και άκουγαν. Ό,τι ακουγόταν από τις μαζικές ανάσες τους μπορούσε να ακουστεί πέρα για πέρα στη γη, όταν ανακάλυψαν την ανεκτική μας συμπεριφορά απέναντι στις σεξουαλικές εμπειρίες, τις μεθόδους μας να διεγείρουμε τη λίμπιντο και την αίσθηση να «παράγουμε» παιχνίδια που είχαμε αναπτύξει. Παπαγαλίζοντας κλισέ των μεσαιωνικών μπουντρουμιών, που πρόσφατα είχαν μάθει, αγνόησαν τις προειδοποιητικές λέξεις ασφάλειάς μας, κατήγγειλαν την αλλοτινή ύπαρξή τους και έχρισαν τους εαυτούς τους μέλη της στρογγυλής τραπέζης αυτού του τρόπου ζωής χωρίς ένα «θα μπορούσα» ή ένα «ευχαριστώ». Ενώ η πλειοψηφία αυτών που πρόσφατα είχαν έρθει ήταν βασικά καλοί άνθρωποι που αναζητούσαν ένα μέρος για αυτούς εδώ, η ξαφνική και η ελεύθερη διαθεσιμότητα μιας παιδικής χαράς όπου ήταν όχι μόνο αποδεκτό, αλλά, στην πραγματικότητα ενθαρρυνόταν να εκδηλώσουν τις για καιρό καταπιεσμένες επιθυμίες και φαντασιώσεις τους ήταν απλώς πάρα πολύ δελεαστική και είχε ως αποτέλεσμα να κοροϊδεύουν την αντίληψη, ότι μια χρονική περίοδος ήταν απαραίτητη για αυτούς να αλλάξουν τις παλιές βανίλα συνήθειές τους, να συμμερισθούν ολοκληρωτικά την ιδέα, και να μάθουν την αλφαβήτα αυτού του τρόπου ζωής. Κατέλαβαν τα chat rooms και τις περισσότερες από τις λίστες, έγιναν «έμπειροι» μετά από μόνο μερικές εβδομάδες ή μήνες και δημιούργησαν έναν καυτό αναθεματισμένο ψευτoBDSM cyber - υποκινούμενο τρόπο ζωής που λίγο μοιάζει με τον πραγματικό. Το αυθόρμητο πρωτόκολλο και ο σεβασμός ουσιαστικά εξαφανίστηκαν εν μια νυκτί. Η ορολογία μας επαναπροσδιορίστηκε τόσες πολλές φορές, τώρα, έτσι ώστε μια μη φιλική προς τον χρήστη γλώσσα αναπτύχθηκε, όπου κάθε δήλωσης πρέπει να προηγηθεί η φράση «κατά τη γνώμη μου» αλλιώς ο συγγραφέας αντιμετωπίζει έναν πραγματικό όχλο από κόκορες και κότες των chat rooms με cyber αφρούς να τρέχουν από τα μανιώδη ακροδάχτυλά τους που θα τον λιντσάρει. Με τα «πολλά» χρόνια εμπειρίας τους ( δύο χρόνια στο chat room) επιτακτικά εκθέτουν κλεμμένες περικοπές εκτός περιεχομένου που μόνο αποπροσανατολίζουν και προσθέτουν στη σύγχυση που ήδη υπάρχει στο μυαλό των νεοφώτιστων.

D/s

Αυτό που ακολουθεί είναι μια προσπάθεια να μπει σε μια σωστή διάσταση η βασική έννοια του D/s τρόπου ζωής, και ευελπίστως, να διασκορπιστούν κάποιες από τις καινούριες εν γένει λανθασμένες αντιλήψεις που δημιουργήθηκαν στο όνομα των «απόψεων». Καμία από τις ακόλουθες δεν είναι «δική μου» άποψη, επινόηση ή αντίληψη. Τα βασικά που είναι σε αυτόν τον τρόπο ζωής είναι και αυτά που απλά δεν είναι. Το D/s είναι φυσικό και απλό και όσο λιγότερο πολύπλοκο ή δογματικό το κάνετε, τόσο το καλύτερο για σας. Είναι κυριαρχία και έλεγχος από τη μία πλευρά και υποταγή και παράδοση ελέγχου από την άλλη πλευρά. Ο βαθμός και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε σχέσης ποικίλουν σε κάθε άτομο και το μόνο πράγμα που πραγματικά έχει σημασία είναι ότι οτιδήποτε λειτουργεί για εσάς είναι το σωστό για σας ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο οποιοσδήποτε για αυτό. Εντούτοις, χωρίς μια κατανόηση και πιστή τήρηση της βασικής ιδέας του D/s, ΚΑΜΙΑ σχέση του εναλλακτικού αυτού τρόπου ζωής δεν μπορεί να επιβιώσει. Πολλά από αυτά τα βασικά χάθηκαν μέσα στο ανακάτεμα και μερικές κοινές καταχρήσεις χρειάζεται να τονιστούν. Πρώτα, είναι η ορολογία :

ΑΦΕΝΤΗΣ / ΑΦΕΝΤΡΑ

Αυτοί είναι οι δύο πιο συχνά αδόκιμα χρησιμοποιούμενοι όροι στο D/s. Οι τίτλοι φέρουν ένα πολύ συγκεκριμένο νόημα και ΚΑΝΕΝΑΣ κυρίαρχος δεν μπορεί να ενισχύει το κύρος του χρίζοντας τον εαυτό του Αφέντη ή Αφέντρα. Στη σχέση D/s, αυτοί οι τίτλοι πρέπει να ΚΕΡΔΗΘΟΥΝ. Αποδίδονται σε αυτούς ΜΟΝΟ από κάποιον που τους θεωρεί Αφέντη ή Αφέντρα και αυτοί και ΜΟΝΟ αυτοί μπορούν να απευθύνονται κανονικά σε αυτούς με αυτόν τον τρόπο. Ακόμη και όταν τους συστήνουν σε κάποιον άλλον πρέπει να λένε αυτός είναι Ο Αφέντης / Η Αφέντρα «ΜΟΥ» κι όχι να τους συστήνουν απλά ως Αφέντης / Αφέντρα ό,τι να ‘ναι. Σε τι στο καλό είναι Αφέντης / Αφέντρα; Οι τίτλοι δεν είναι κενοί νοήματος. Επίσης, ένας κυρίαρχος δεν μπορεί ποτέ να διατάξει έναν υποτακτικό να απευθύνεται σε αυτόν ως Αφέντη / Αφέντρα και ένας υποτακτικός δεν μπορεί ποτέ να απευθύνεται σε αυτούς με αυτόν τον τρόπο εκτός κι αν πράγματι είναι. Δικός τους Αφέντης / Αφέντρα.

Ένα nick που ξεκινά με Αφέντης / Αφέντρα υποτίθεται ότι σημαίνει ότι έχουν έναν υποτακτικό που τους έχρισε ή ότι τους δόθηκε ο τίτλος με γενική συμφωνία των συντρόφων τους για όσα έχουν κατορθώσει και / ή για τα επιτεύγματά τους σε αυτόν τον τρόπο ζωής, ειδάλλως, ο τίτλος ΔΕΝ πρέπει να προηγείται του nick τους. Είναι σωστό να περιλαμβάνονται αυτοί οι όροι σε περιγραφικό περιεχόμενο όπως «Ένας ευγενικός Αφέντης ή μια Αισθησιακή Αφέντρα», αλλά το να δηλώνει κάνεις «Αφέντης της πόλης Maryville» είναι λάθος, γιατί απλά είναι ακυρολεξία. Δεν είναι στην πραγματικότητα ο Αφέντης της πόλης Maryville. Αυτό είναι βασικό, όχι αντικείμενο «άποψης», και όχι προς σύγχυση με το πρωτόκολλο. Το πρωτόκολλο είναι ζήτημα προσωπικής προτίμησης, όπως το αν ένας υποτακτικός θα καλεί όλους τους κυρίαρχους Κύριε ή Κυρία. Μερικοί το κάνουν, άλλοι όχι. Οποιοσδήποτε από τους δύο τρόπους είναι ο σωστός για αυτούς ή έχει υπαγορευτεί από τον Αφέντη / Αφέντρα που επέλεξαν.

Σε μερικούς κυρίαρχους έχουν αποδοθεί τίτλοι από έναν οργάνωση στην οποία ανήκουν, αλλά αυτός ο τίτλος είναι εφαρμόσιμος μόνο μέσα στην οργάνωση ή σε σχέση με αυτήν και δε θα πρέπει να χρησιμοποιείται αλλιώς. Είναι, επίσης, σωστό να αναφέρεται κανείς σε κάποιον ως Master μιας συγκεκριμένης μεθόδου ή εργαλείου, όπως το single tail ή το παιχνίδι με μαχαίρια, αλλά μόνο με αυτό το περιεχόμενο.

Τίτλοι, όπως Μεγάλος Αφέντης ή Μεγάλη Αφέντρα, αποδόθηκαν σε πολύ λίγους σε αυτόν τον τρόπο ζωής με γενική συναίνεση και είναι ζήτημα σεβασμού για τα επιτεύγματά τους, τη γνώση τους, τη δέσμευσή τους και τον έντιμο κώδικα συμπεριφοράς τους σε αυτόν τρόπο ζωής για πολλά χρόνια. Θεωρούνται ως οι μεγαλύτεροι της κοινότητας και τιμούνται από όλους.

ΣΚΛΑΒΟΣ

Ο όρος σκλάβος δεν έχει καμία θέση στο D/s. Με το που ένα άτομο συνάπτει συμβόλαιο να είναι σκλάβος, δεν έχει πλέον καθόλου δικαιώματα και, για αυτόν τον λόγο διαγράφουν τους εαυτούς τους από την κατηγορία του D/s. Γενικά, χρειάζονται χρόνια και ένα ταξίδι μέσα από πολλά στάδια για ένα άτομο να αποδεχτεί τον εαυτό του ως σκλάβο. Ο όρος σκλάβος είναι ο πιο αδόκιμα χρησιμοποιούμενος όρος που έχουμε. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως «σκλάβος μερικής απασχόλησης». Πολλοί υποτακτικοί αναφέρονται στον εαυτό τους ως σκλάβοι για να δηλώσουν το βάθος της υποταγής τους και της εμπιστοσύνης τους στον Αφέντη τους και μερικές φορές θα τον χρησιμοποιήσουν για να παραπονεθούν στον Αφέντη τους για τη μεταχείρισή τους («Δεν είμαι τίποτα, παρά μόνο ένας σκλάβος για αυτόν!»). Κυρίαρχοι μερικές φορές απευθύνονται στους υποτακτικούς τους με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο («Έλα εδώ, σκλάβε»), ή ως μέρος μιας συγκεκριμένης σκηνής, ή απλώς ίσως για να υπογραμμίσουν κάτι ή για να τιμωρήσουν όπως με φίμωση, σφαλιάρες και με δέσιμο με λουρί για λίγο. Αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να είναι κανείς υποτακτικός και στο να είναι σκλάβος.

Ο υποτακτικός έχει δικαιώματα και μπορεί να φύγει οποτεδήποτε. Ένας σκλάβος είναι ακριβώς αυτό, ιδιοκτησία, χωρίς κανένα δικαίωμα εκτός από αυτά που του δόθηκαν από τον ιδιοκτήτη του. Μπορούν να αγορασθούν ή να πουληθούν ή να δοθούν, ακριβώς όπως ένα κοπάδι βόδια, χωρίς επιλογή πάνω στο ζήτημα. Οτιδήποτε ανήκει στον σκλάβο, ανήκει στον ιδιοκτήτη του. Ενώ η σχέση Κυρίαρχου / υποτακτικού είναι συναινετική, ο σκλάβος μπορεί να αναγκασθεί να εκτελέσει την προσταγή του ιδιοκτήτη. Ένας σκλάβος δεν έχει λέξη ασφάλειας. Είναι ολοκληρωτικά στο έλεος του ιδιοκτήτη!

Ο σκλάβος είναι στο απόλυτο άκρο της κλίμακας. Σχεδόν πάντα σκλαβώνεται κανείς με ένα συμβόλαιο για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και ο σκλάβος είναι ΑΠΟΛΥΤΑ δεμένος από τους όρους αυτού του συμβολαίου. Με τη λήξη του ο σκλάβος απελευθερώνεται και είναι ελεύθερος να φύγει ή να συνάψει άλλο συμβόλαιο με τον ίδιο ή άλλον ιδιοκτήτη ή ακόμη και να πάψει να είναι σκλάβος, αν το επιλέξει. Αυτά τα συμβόλαια θεωρούνται δεσμευτικά και πρέπει να είναι σεβαστά στα πλαίσια της κοινότητας, αλλά δεν έχουν νομική ισχύ. Κάθε μορφή σκλαβιάς είναι παράνομη σε αυτήν τη χώρα.

Αν οι μετέχοντες στη σχέση ιδιοκτήτης / σκλάβος είναι πραγματικά άτομα αυτού του τρόπου ζωής, η σχέση θα ικανοποιήσει τις ανάγκες και των δύο πλευρών, θα είναι υγιής και θα έχει ένα ευτυχισμένο τέλος. Μπορεί ακόμη να καταλήξει σε μόνιμη σχέση. Εντούτοις, ο σκλάβος είναι το άτομο που κινδυνεύει περισσότερο στον τρόπο ζωής μας και πρέπει να μπει στη σχέση με εξαιρετική φροντίδα και μόνο από ένα έμπειρο άτομο.

ΤΟ ΚΟΛΑΡΟ

Στον κόσμο του D/s το κολάρο είναι το σύμβολο της δέσμευσης. Το κολάρο δεν μπορεί ΠΟΤΕ να ζητηθεί από τον υποτακτικό. Πρέπει να προσφερθεί από τον κυρίαρχο. Μπορεί να προσφερθεί ως ένα κολάρο «εκπαίδευσης» ή ως ένα κολάρο «συμβολαίου». Ένα κολάρο μπορεί, επίσης, να δοθεί και να γίνει αποδεκτό χωρίς επίσημο συμβόλαιο. Το κολάρο «εκπαίδευσης» είναι, ουσιαστικά, ένα δαχτυλίδι αρραβώνα (μια δοκιμαστική περίοδος για να δοκιμαστεί η σχέση πριν γίνει η τελική δέσμευση). Μπορεί να περιλαμβάνει οποιουσδήποτε όρους ή χρονικά όρια που έχουν συμφωνηθεί από τις δύο πλευρές. Ένα κολάρο «συμβολαίου» είναι ένα δαχτυλίδι γάμου και η τελετή collaring είναι ο γάμος σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Τα περισσότερα από αυτά που διαδραματίζονται σε αυτές τις τελετές είναι προσωπική προτίμηση, αλλά γενικά, ένα συμβόλαιο έχει διαπραγματευτεί από τους δύο, και συνταχθεί, διαβαστεί δυνατά και από τους δύο ως μια δήλωση των δεσμεύσεών τους και έπειτα υπογραφτεί ως μια επίσημη και δεσμευτική λήξη της τελετής. Αυτό μπορεί να γίνει κατ’ ιδίαν ή με μάρτυρες. To collaring είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει να εμπλέκεται κανείς σε αυτήν χωρίς ψυχική αναζήτηση, πρότερη σκέψη, και εκτενή διάλογο των δύο πλευρών. Μόλις οι υποτακτικοί δεχθούν το κολάρο, αυτόματα κάνουν τον κυρίαρχο Αφέντη / Αφέντρα τους και είναι από τη δική τους πλευρά δεμένοι από τους όρους του συμβολαίου. Ομοίως, και ο κυρίαρχος. Οποιαδήποτε παραβίαση είναι λόγος για λύση (διαζύγιο).

Οποιαδήποτε πλευρά έχει το δικαίωμα να λύσει το συμβόλαιο οποτεδήποτε. Σε όλες τις περιπτώσεις, το κολάρο είναι ιδιοκτησία του κυρίαρχου και πρέπει να επιστραφεί σε αυτόν. Το φόρεμα κολάρου που δε δόθηκε από κυρίαρχο είναι αυστηρά απαγορευμένο και κανένας κυρίαρχος δεν μπορεί να προσεγγίσει έναν υποτακτικό που φοράει ένα κολάρο χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη του κολάρου. Αν ένας κυρίαρχος προσεγγισθεί από έναν υποτακτικό με κολάρο, δεσμεύονται από την τιμή τους να διαπιστώσουν αν ο υποτακτικός έχει άδεια να το κάνει.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Στον κόσμο του D/s, η προτίμηση δεν είναι μέτρο σεβασμού. Αυτή η στάση που τόσοι πολλοί έχουν ότι ένας κυρίαρχος είναι με κάποιον τρόπο ανώτερος του υποτακτικού και, για αυτόν τον λόγο, περισσότερο άξιος σεβασμού είναι γελοία. Οι υποτακτικοί αξίζουν εξίσου σεβασμό για την υποτακτικότητά τους όπως και οι κυρίαρχοι για την κυριαρχία τους. Εν πρώτοις, ένας κυρίαρχος δεν μπορεί να είναι κυρίαρχος χωρίς έναν υποτακτικό και αντιστρόφως. Εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον. Αυτό το γεγονός από μόνο του τους καθιστά εξίσου άξιους σεβασμού από τον έναν προς τον άλλον.

Απλά επειδή ο υποτακτικός αλληλεπιδρά ως υποδουλωμένος στη σχέση αυτό δεν εξευτελίζει την προσωπικότητά του ή την υπόστασή του ως άτομο. Αντίστροφα, η κυριαρχία δεν εξυψώνει αυτόματα κάποιον. Είναι ισότιμοι συνεργάτες στη σχέση, ο ένας εκπληρώνοντας τις ανάγκες του άλλου, και για αυτόν τον λόγο δικαιούνται εξίσου σεβασμό για αυτό που φέρνει ο καθένας στη σχέση.

Το είδος κυρίαρχου ή υποτακτικού που κάποιος είναι, Σαδιστής ή Χαλάκι Εξώπορτας, Ηδονοθήρας ή μαζοχιστής, Κέρβερος πειθαρχίας ή Παλιόπαιδο, δεν έχει σημασία. Δικαιούνται πάντα σεβασμού. Σε αυτόν τον τρόπο ζωής κανείς δε διαλέγει τη ροπή του. Είναι αυτό που είναι. Το συνολικό νόημα του τρόπου ζωής μας είναι ότι είμαστε ελεύθεροι να ακολουθήσουμε τη φυσική μας πορεία χωρίς καταδίκη εφόσον τηρούμε πιστά τις αρχές του Ασφαλές Λογικό Συναινετικό.

Το να θεωρεί κανείς αυθαίρετα κάποιον κατώτερό και ότι για αυτόν τον λόγο ότι δε δικαιούται σεβασμού βασισμένος μόνο στη διαφορετική ροπή του είναι προδικασία και προκατάληψη στην πιο βλακώδη μορφή της και είναι λάθος! Μόνο αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν αυτό δεν αξίζουν σεβασμό.

Αυτό το περιορίζω στενά στον κόσμο της κυριαρχίας και της υποταγής (D/s) και δεν έχει να κάνει με σεβασμό, ή με την έλλειψή του, με βάση την ατομικότητα. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι το να θεωρεί ασύστολα κανείς ότι οποιοσδήποτε είναι λιγότερο άξιος σεβασμού επειδή είναι φυσικά, φυλετικά, ιδεολογικά ή με οποιονδήποτε άλλο φυσικό τρόπο αντίθετος με τις αντιλήψεις και τις προτιμήσεις του, είναι εντελώς λάθος, θανάσιμο για κάθε D/s σχέση, και αυτόματα αποκλείει τον κομιστή αυτής της συμπεριφοράς από αυτό τον τρόπο ζωής.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η σχέση D/s βασίζεται αποκλειστικά στην εμπιστοσύνη. (Ο παράγοντας αγάπη θεωρείται αυτόματα παρών.) Το βάθος της σχέσης ισούται με το βάθος αυτής της εμπιστοσύνης. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει κανείς ότι η εμπιστοσύνη δεν παρέχεται αυτόματα, πρέπει να κερδιστεί. Όχι με λόγια αλλά με έργα. Αν η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο, τότε η επικοινωνία είναι το όχημα στο οποίο η Σχέση επιβαίνει. Όσο πιο ειλικρινής και ανοιχτή είναι η επικοινωνία, τόσο μακρύτερα, γρηγορότερα και βαθύτερα θα αναπτυχθεί η σχέση.

ΣΚΗΝΗ ΣΤΟ D/s

Οι σκηνές είναι μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό όλων αυτών που αφορά αυτός ο τρόπος ζωής, και όμως όλες μας οι συζητήσεις και περίπου το 90% της εκπαίδευσης που προσφέρεται αφορά αυτό το 10%. Δεν είναι να απορεί κανείς με το ότι η αντιμετώπιση των καινούριων κυρίαρχων είναι ότι το να μπορεί να βουρδουλίσει κανείς κάνει τον κυρίαρχο και ότι αυτός με τα πιο πολλά παιχνίδια και τα πιο μαύρα ρούχα είναι ο καλύτερος. Εν πρώτοις, η σκηνή δεν αφορά τον εξοπλισμό, το στυλ ή την τεχνική και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχει σχέση με την όψη του κυρίαρχου. Η σκηνή είναι η εκπλήρωση της συνολικής σχέσης και η ποιότητα αυτής εξαρτάται καθορίζεται από το πόσο βαθιά είναι η κατανόηση αυτού του τρόπου ζωής, πόσο έχει αναπτυχθεί η εμπιστοσύνη και πόσο εναρμονισμένα είναι τα υποκείμενα. Είναι η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους ΔΥΟ που το κάνει να συμβεί!! Δεν κάνει τη διαφορά το τι χρησιμοποιεί ο κυρίαρχος ή πώς το χρησιμοποιεί. Δεν είναι εκεί το σημείο εστίασης. Είναι οι αντιδράσεις του υποτακτικού σε αυτό που κάνει ο κυρίαρχος που μετρούν. Εκεί πρέπει να εστιασθεί η προσοχή. Το να μάθει κανείς πως να χρησιμοποιεί ένα flogger είναι αναγκαίο, αλλά αυτό είναι μόνο, αναγκαίο. Τα χτυπήματα με το flogger δεν έβαλαν ποτέ μια υποτακτική σε subspace. Αυτό μόνο ο κυρίαρχος μπορεί να το κάνει.

Αντιστρέψτε τα όλα αυτά και θα έχετε την πλευρά του υποτακτικού ατόμου. Φέρουν τις ίδιες ευθύνες από το άλλο άκρο. Η σκηνή είναι δράση / αντίδραση. Αν ο υποτακτικός δεν αντιδράσει ανοιχτά και ειλικρινά σε αυτό που κάνει ο κυρίαρχος, η σκηνή θα αποτύχει να δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι αντιδράσεις του υποτακτικού είναι ένας οδικός χάρτης για τον κυρίαρχο. Του λένε πότε να προχωρήσει, πότε να σταματήσει, πότε να στρίψει, πότε να πάει αργά και πότε να επιταχύνει. Ο μόνος τρόπος που μπορεί ο υποτακτικός να καθορίσει την ποιότητα του κυρίαρχου στη σκηνή είναι στέλνοντας στον κυρίαρχο αληθινά σημάδια για να διαβάσει.

Οι αρχάριοι πρέπει πάντα να χρησιμοποιούν κάποιου είδους λέξη ασφάλειας ή σήμα όπως (το πιο κοινό) τον φωτεινό σηματοδότη. Κόκκινο, κίτρινο και πράσινο που σημαίνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα για αυτό. Και, ένας υποτακτικός ΠΑΝΤΑ έχει το δικαίωμα να πει ΟΧΙ! Καμία εξαίρεση! Τίποτα δε συμβαίνει σε μια σκηνή αν δεν είναι Ασφαλές, Λογικό και Συναινετικό. Αυτός είναι ένας σιδερένιος απαραβίαστος κανόνας!

Η υποταγή δεν απαλλάσσει κάποιον από καμία ευθύνη. Δεν μπορούν να είναι μόνο μια μάζα από πηλό που περιμένει να διαμορφωθεί από τον σωστό κυρίαρχο. Πρέπει να μπορούν να αναγνωρίσουν τον σωστό κυρίαρχο μόλις εμφανιστεί, όπως και να μπορούν να το αναγνωρίσουν, όταν δεν είναι ο σωστός. Και δεν μπορούν να το κάνουν, αν δεν καταλάβουν γιατί στο διάβολο βρίσκονται εδώ! Και για τους δύο, αυτή η γνώση ή η αναζήτηση της είναι που διαχωρίζει τους υποκριτές από τους πραγματικούς ανθρώπους αυτού του τρόπου ζωής.

ΟΙ ΣΩΣΤΕΣ ΑΙΤΙΕΣ

Φύλαξα αυτό για το τέλος αντί για την αρχή, επειδή δεν πιστεύω ότι πολλοί από εμάς πραγματικά καταλαβαίνουμε τι στο διάβολο είμαστε εδώ έως που να έχουμε πραγματικά γευτεί τις διαθέσιμες διαφορετικές εμπειρίες, γιατί αυτός είναι ο τρόπος να βρούμε πραγματικά αυτό που μας ταιριάζει. Εντούτοις, ο λόγος που έχει κανείς για να βρίσκεσαι εδώ είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας για το αν ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκεσαι εδώ ή όχι. Αν βρίσκεις ότι αυτό που σε ανάβει είναι απλά το kinky σεξ, το ανοιχτό μυαλό και η ανεκτική συμπεριφορά, πήγαινε σπίτι σου! Αν πρόκειται για ένα σαββατοκύριακο διασκέδασης για εσένα, πήγαινε σπίτι σου! ‘Η πήγαινε να βρεις μια ομάδα swingers. Οι υποτακτικοί δεν είναι πόρνες που δε χρειάζεται να πληρώσετε και οι κυρίαρχοι δεν είναι σούπερ επιβήτορες που θα σας φερθούν αισθησιακά για τη νύχτα. Οι άνθρωποι που ζουν το D/s είναι «κανονικοί» άνθρωποι που ακολουθούν αυτό που είναι φυσικό για αυτούς. Η κυριαρχία και η υποταγή είναι ο τρόπος ζωής τους. ΕΙΝΑΙ η ζωή τους! ΟΛΗ η ζωή τους. ΟΛΗ την ώρα.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Καθένας που φτάνει αυτό το επίπεδο κατανόησης έχει το δικαίωμα να αναφέρεται στον εαυτό του με τον όρο «Τρόπος ζωής». Οτιδήποτε πέρα από αυτό είναι προσωπική προτίμηση και πρέπει να ακολουθεί τη φράση «κατά την άποψή μου». Το ιδιοφυές στον τρόπο ζωής μας είναι ότι δεν υπάρχει λάθος και σωστό πέρα από το Ασφαλές Λογικό και Συναινετικό. Για αυτό, καθένας μπορεί να τον ρυθμίσει, να τον αλλάξει και να τον προσαρμόσει στον εαυτό του. Δεν υπάρχει σχολείο που να μπορεί κανείς να παρακολουθήσει για να λάβει επίσημη πιστοποίηση ή ένα δίπλωμα ή οτιδήποτε από αυτά. Δεν υπάρχει σύλλογος που να μπορεί κανείς να γίνει μέλος ως μαθητευόμενος και να δουλέψει πάνω σε μια καθορισμένη συνταγή για να γίνει Master στο ένα ή στο άλλο πράγμα. Υπάρχει πληθώρα βιβλίων γραμμένα από ποικίλους και διάφορους ανθρώπους, τα οποία μπορεί κανείς να διαβάζει επ’ άπειρον, εντούτοις, καθένα από και όλα αυτά δεν είναι παρά η σύλληψη, αντίληψη ή γνώμη των συγγραφέων. Δεν έχουμε καμία αναγνωρισμένη αρμοδιότητα να παρέχουμε πιστοποίηση για κανένα από αυτά. Ανεξάρτητα από το πόση έρευνα κάνει κανείς, η άποψή του, σε τελική ανάλυση, θα είναι η δική του φιλοσοφία. Οτιδήποτε πεις εσύ, εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος θα είναι, στην πραγματικότητα, μια γνώμη. Το μέγεθος της αξιοπιστίας της γνώμης κάποιου καθορίζεται από το πλήθος των ανθρώπων που τη μοιράζονται.

Η ομορφιά του τρόπου ζωής μας είναι δεν υπάρχουν απαιτήσεις με τις οποίες πρέπει να συμμορφωθεί κανείς, με άλλα λόγια, όχι προδικασία. Καμία διατυπωμένη φιλοσοφία δεν μπορεί να ονομαστεί επίκριση, επειδή απλά συγκρούεται με μια άλλη. Μόνο αν και όταν ο συγγραφέας «απαιτεί» συμμόρφωση με την άποψή του, γίνεται αυτή η δήλωση επικριτική.