Υπάρχουν δύο βασικά είδη κυριαρχίας: η κυριαρχία του εμπνευστή κυριαρχου και η κυριαρχία του αυταρχικού κυρίαρχου, και στις δύο περιπτώσεις το ζητούμενο κοινό, το καθεστώς της απόλυτης επιβολής και ελέγχου, ο τρόπος χρήσης, τα μέσα και το ψυχολογικό υπόβαθρο αλλάζουν.
Ένας εμπνευστής κυρίαρχος θα κάνει χρήση του κύρους του και της τιμής του για την επιβολή της ανωτερότητας του και της ισχύς του έναντι των άλλων κερδίζοντας την γενική αποδοχή και σεβασμό για την αξία του από φίλους και εχθρούς.
Είναι πρώτα κύριος, έντιμος και αξιοπρεπείς που κρατάει πάντα τη θέση του και μετά άρχων, η στάση του επιβεβαιώνει τα λόγια του και οι πράξεις του το ήθος του, επιβεβαιώνοντας και επικυρώνοντας την ασφάλεια που παρέχει και τη σχέση εμπιστοσύνης που χτίζει, απελευθερωμένος από ψυχικά κατάλοιπα και τραύματα, μέσα από το δρόμο της αυτογνωσίας και της αυτοπραγμάτωσης.
Στον αντίποδα ο αυταρχικός κυρίαρχος αυτοανακυρησεται μονομερώς σε κυρίαρχο και με επίδειξη της πλασματικής ισχύς του αποφασίζει και ενεργεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την γνώμη και τις ανάγκες των άλλων. Στερείται κύρους και αρχής παραμερίζοντας τα θέλω των άλλων, δεν πιστεύει στην ελεύθερη βούληση, ούτε και στην οικειοθελή παραχώρηση.
Θεωρεί τον εαυτό του δωρο προς το αντικειμενο/ υποκείμενο του στόχου του, απευθείας σταλμένο για να κυριαρχήσει.
Συχνά με πολλά κατάλοιπα, είτε από την παιδική του ηλικία, είτε από τον προγενέστερο βίο του, χωρίς να έχει δουλέψει τον εαυτό του ούτε και να έχει κάνει την εσωτερική του αναζήτηση και ανάλυση των πραγματικών κινήτρων του, αναλαμβάνει ρόλο επικίνδυνο και άκρως καταστροφικό για τον ίδιο, αλλά και για το υποκείμενο του. Συχνά μπερδεύοντας την πραγματικότητα με τα φαντασιακά σενάρια, αντικατροπτιζοντας την αδυναμία του και του φόβους του πάνω στο υποκείμενο στόχο, πολλές φορές με μη αναστρέψιμες συνέπειες και βλάβες.
Προσελκύουν αντίστοιχου υποβάθρου υποκείμενα σε μια σχέση αυτοτιμωρίας και ενίσχυσης του εγωκεντρισμού του κυριαρχου μέχρι εξόντωσης του υποκειμένου χτίζοντας μια σχέση μίσους και αγάπης- αγάπης και μίσους, μιας και ενδόμυχα κάνεις τους δεν αποτελεί αυτό που πραγματικά χρειάζονται που δεν είναι άλλο από την αναγνώριση της ανθρώπινης αξίας και της ατομικής τους αυτοπραγμάτωσης. Περιτριγυρισμενοι από ανθρώπους κόλακες μιας και δεν αντέχουν την πραγματικότητα και μέσα από αυτούς, είτε αλληλοεπιβεβαιωνονται, είτε αποκτούν πλασματική αξία και ισχύ καλύπτοντας ο ένας τα κενά του αλλου.
Αντιμέτωπα και τα δύο είδη με την υποταγή, το μεν πρώτο θα αποδεχτεί και θα σεβαστεί την φυσική ανωτερότητα της θηλυκης φύσης όταν πρόκειται για άντρα Κ, και τη φυσική μυϊκή δύναμη και υπέροχη της αρσενικής φύσης όταν πρόκειται για γυναίκα Κ., παρέχοντας φροντίδα, αγαπη, ασφάλεια, χωρίς φόβο για την αναγκαιότητα τους
Αναγνωρίζοντας ότι μέσα στον όρο της υποταγής υπάρχει ό όρος τάσσονται που σημαίνει δίνομαι, προσφέρομαι, αφοσίωσιωνομαι σε αυτόν που τάσσω (άλλος ένας όρος που υπαρχει μέσα και σημαινει) ορίζω, καθαρίζω τον κυρίαρχο (μου).
Άρα αναγνωρίζει ότι για να είναι πέρα από φύση κυρίαρχος/η και σε πρακτικό επίπεδο, χρειάζεται το υποκείμενο που θα τον/ την ορίσει, δίνοντας του την εξουσια και τον έλεγχο της επιβολης της θέλησης του/της πάνω του.
Στο δε δεύτερο είδος αυτό δεν μπορεί να συμβεί δεδομένου ότι ο ίδιος/α αυτοανακυρησεται κυριαρχος/η και δεν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα του υποκειμένου, για να μπορέσει να υπάρξει, όντας θεωρώντας δωρο τον εαυτό του και όχι την υποταγή του υποκειμένου. Συνεπώς δεν μπορεί να εκτίμηση ούτε και να αναγνωρίσει την αξία τού προσφέρομαι και αφοσιωνομαι σε αυτον/η που έχω ορίσει/ καθορίσει κυριαρχο/η μου. Διαστρεβλώνοντας την προσφορά σε υποχρέωση και αναγκαιότητα του υποκειμένου για εκεινον/η. Αδυνατεί να προσφέρει Αγάπη, φροντίδα και σεβασμό και μπερδεύει το κύρος της κυριαρχίας με το άσκηση εξουσίας.
Θεωρώ ότι καμία φύση δεν μπορεί να υπάρξει από μόνη της, είναι αλληλένδετες μεταξύ τους και χρειάζονται η μια την άλλη για να αναδειχθούν και να καταφέρουν αυτό που έχουν οριστεί από τη φύση τους να είναι.
Είναι ο νόμος της προσφοράς και θα πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ των δύο και αναγνώριση της αναγκαιότητας τους.
Anima Scura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου