Το χαος

Έτσι «έπρεπε» να γίνει κι έτσι έγινε. Γιατί το χάος έλκεται απ’ το χάος και σε στιγμές σε κάνει να χάνεις την αληθεια, καθώς μεταμορφώνεται σε τάξη, όταν όλα μοιάζουν να μπαίνουν στη θέση τους δίχως κανείς να μπορεί να εξηγήσει γιατί και πώς.
Έτσι νιώσαμε κι οι δυο όταν συναντηθήκαμε , έτσι αισθανθήκα όταν σε προσκύνησα , έτσι παραδοθήκα όταν σε φίλησα και μου παραδέχτηκες πως και για σένα ο έρωτας είχε έρθει φορώντας τα δικά μου μάτια. Σαν να μπήκαν ολα στη θέση τους, ξεβολεύοντας όλα όσα ήταν  μέσα μας χρόνια πριν. Λες και κάποιος είχε ορίσει χωρίς να το ξέρουμε για  μας μια σωστή σειρά των πραγμάτων, χωρίς την άδειά μας, ήρθε ο έρωτας να μας ταρακουνήσει προκαλώντας το χαμό ενός χάους.
Ένα χάος ανήσυχο  μέσα απ’ το οποίο ξέφευγαμε για να ξανασυναντηθούμε , αλληλοπληγωνόμασταν για να ξαναεπιδιώξουμε ο ένας  τον άλλον και να ενωθούμε πιο έντονα από πριν. Ένας χάος με κοινό πηλίκο τις ψυχές  μας, που δεν έπαψαν ποτέ να καθρεφτίζουν τον έρωτά μας και τον ίδιο τον έρωτα.
Ε.Zografou