Η ψυχική δύναμη μιας υποτακτικής

Η ψυχική δύναμη μιας υποτακτικής

Λέγεται ότι οι υποτακτικες  δεν έχουν δύναμη και γι αυτό είναι εύκολο να τις κυριαρχήσει κανείς. Έχω ακούσει ότι υπάρχουν γυναίκες που θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ "δυνατούς" για να γίνουν υποτακτικες, λες και κατά κάποιον τρόπο αποκλείεται η πιθανότητα να γίνουν υποτακτικες επειδή είναι δυνατές. Συνήθως, όταν μία γυναίκα λέει ότι είναι πολύ "δυνατή" για να γίνει σκλάβα, αναφέρεται είτε στο ότι είναι πολύ πεισματάρα είτε στο ότι γαντζώνεται από την υπερηφάνειά της και αυτό μπορεί να την αποτρέπει από το να είναι υποτακτική . Δεν θεωρώ το πείσμα ή την υπερηφάνεια συνώνυμα της δύναμης, αν και καθώς ωριμάζω, έχω επαναπροσδιορίσει τί είναι δύναμη για μένα.

Ως νεαρή γυναίκα, η ιδέα της δύναμης ή του να φαίνομαι δυνατή ήταν κάτι που μ έκανε να νιώθω περήφανη. Ποτέ δεν άφηνα να με δουν να κλαίω, γιατί αυτό θα δημιουργούσε την εντύπωση ότι ήμουν ευάλωτη. Ήμουν ισχυρογνώμων και στήλωνα τα πόδια, ακόμα και όταν καταλάβαινα ότι μπορεί να έχω άδικο. Δεν μπορούσα εύκολα να ζητήσω βοήθεια, να παραδεχτώ ότι είχα άδικο ή να δεχτώ διορθώσεις χωρίς να γίνομαι αμυντική. Έδινα μεγάλη σημασία στα εξωτερικά γνωρίσματα της δύναμης και η παράδοση μου φαινόταν ότι έκρυβε αδυναμία, όχι δύναμη. Νόμιζα ότι ήταν μία μορφή ήττας αντί να βλέπω την δύναμη που κρυβόταν στην αποδοχή. Και όμως, γνώριζα παραδομένες γυναίκες που ήταν δυνατές με τρόπους που ούτε καν είχα ονειρευτεί και αναρωτιόμουν πώς τα κατάφερναν.

Άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει μία σημαντική διαφορά μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής δύναμης. Δεν μπορεί ο καθένας να αντισταθεί στους ισχυρότερους σωματικά από τον ίδιον ή σ αυτούς που τον εξουδετερώνουν με διάφορα μέσα. Μπορεί να συμβεί να μας επιβληθούν και να μας δεσμεύσουν με όπλο την φυσική δύναμη. Αλλά με τη δική μου λογική, η εξωτερική αυτή δύναμη δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν σε παράδοση αν αυτός έχει ψυχικές αντιστάσεις και σε μία συναινετική κοινωνία η εξωτερική δύναμη δεν θα πρέπει να παίζει ρόλο, αν υποτεθεί ότι παίζει, στην διαδικασία διαμόρφωσης της υποτακτικης.

Gurumayi Chidvilasananda εχεο πει:
Υπάρχουν δύο είδη δύναμης: η δύναμη να ηγείσαι και η δύναμη ν ακολουθείς, η δύναμη να ελέγχεις και η δύναμη ν αφήνεσαι. Υπάρχει η ισχύς που επιτρέπει να ξεγυμνώνεις την ψυχή κάποιου και η ισχύς που επιτρέπει να στέκεις γυμνός.
Η εσωτερική δύναμη μπορεί να είναι ένα πολύ χρήσιμο αγαθό για μία υποτακτική . Μπορεί να είναι αυτό που της δίνει την ικανότητα να θυσιάζει, να υποκύπτει, ν ανακαλύπτει μέσα της εκείνη την ορμή που την κάνει να θέλει να δίνει ευχαρίστηση. Επιτρέπει στις υποτακτικες  ν αφιέρώνουν τη ζωή τους στην υπηρεσία κάποιου άλλου και να δέχονται τις συνέπειες ακόμα και όταν είναι σκληρότερες απ ότι πίστευαν ότι θα μπορούσαν ν αντέξουν. Το ανθρώπινο πνεύμα είναι ανθεκτικότερο απ ότι πιστεύουν οι περισσότεροι από μας και συχνά η ψυχή μας μας δίνει δύναμη και μας καθοδηγεί να βρούμε τον δρόμο μας στις πιό σκοτεινές και ταραγμένες στιγμές της ζωής μας.

Υπάρχουν πολλές μορφές εσωτερικής δύναμης που ποτέ δεν είχα αντιληφθεί παλιότερα, πριν τις βρω μπροστά μου. Ποτέ δεν έχασα την δύναμη του χαρακτήρα μου, μόνο που η αποφασιστικότητά μου πλέον προσανατολίστηκε στο να γίνω το είδος της υποτακτικης που θέλει να είμαι ο Κύριός μου, αντί να του αντιστέκομαι και να διαφωνώ μαζί του. Διαπίστωσα ότι:

Δύναμη μπορεί να είναι να δαγκώνεις τα χείλη διότι έτσι πρέπει να κάνεις εκείνη τη στιγμή
και να παραμερίζεις το πληγωμένο σου εγώ για να πετύχεις έναν σημαντικότερο στόχο.

Δύναμη μπορεί να είναι να αποδέχεσαι την ευθύνη για τις συνέπειες των πράξεών σου,
ακόμα και αν θα ήταν απλούστερο να κρυφτείς όσο γίνεται και να περιμένεις να περάσουν μόνες τους.

Δύναμη μπορεί να είναι να καταλαβαίνεις ότι έχασες τον δρόμο σου, να το παραδέχεσαι
και να εκλιπαρείς για καθοδήγηση αντί να προσπαθείς να βρεις μόνη τον δρόμο της επιστροφής.

Δύναμη μπορεί να είναι να είσαι απολύτως έντιμη με τον εαυτό σου
ακόμα και όταν δεν αντέχεις ν ακούσεις τις απαντήσεις που θα σου δώσει.

Η υποταγή  είναι ένας τρόπος ζωής με πολλές προκλήσεις. Άσχετα του πόσο φυσική μας φαίνεται και πόση πληρότητα μας δίνει, απαιτεί προσήλωση, αφοσίωση, ορμή, ταπεινότητα, ευκαμψία και την ικανότητα να μαθαίνουμε από τα λάθη μας

Αν ήμουν αδύναμη, θ αρνιόμουν αυτό που είμαι για να ζήσω μία ζωή απλούστερη που θα μου προσέφερε περισσότερες ανέσεις και απολαβές από την υποταγή . Θα υπέκυπτα στις πιέσεις της κοινωνίας να είμαι ανεξάρτητη και ν αγωνίζομαι για τις γνωστές κοινωνικές επιβραβεύσεις. Δεν θα έβρισκα την εσωτερική δύναμη να γυμνωθώ, να μείνω τρωτή και εκτεθειμένη. Θ αρνιόμουν τις προσωπικές μου ευθύνες έναντι των άλλων. Θα κρυβόμουν πίσω από ένα παραπέτασμα ψεύτικης μαγκιάς. Θα ντρεπόμουν για τα δάκρυά μου.

Το ότι ανακάλυψα ποιά πραγματικά είμαι μου έδωσε δύναμη. Σ εκείνους που την ανακαλύπτουν και την αποδέχονται, η αλήθεια δίνει την εσωτερική δύναμη να πάνε σε μέρη όπου συνήθως τους αποτρέπουν οι φόβοι. Η εσωτερική δύναμη δεν μπορεί να κλαπεί, ή να παρθεί, δεν είναι ανταλλάξιμη. Είναι σταθερή, βρίσκεται σε κάθε ανάσα, όσο είναι και η σκλαβιά μέρος της προσωπικής έκφρασης του καθένα.